เรื่องมีอยู่ว่า วันอังคารที่ 25 พฤษภาคม 2554 เวลา 08.30 น. ดิฉันได้ขึ้นไปที่แหลมพรมเทพ และได้ลืม iphone 4 ไว้ ที่บริเวณลานพระพรม และกลับไปกินข้าวที่ในเมืองภูเก็ต และเวลา 10.00 น. ได้ทราบว่าโทรศัพท์หายไป จึงกลับไปหาโทรศัพท์ที่ลืมไว้ แต่ไม่เจอ โทรเข้าเบอร์ตนเองไม่ติด จึงคิดว่าคงมีนักท่องเที่ยวเก็บไปแล้ว และเมื่อวันเสาร์ที่ 28 พฤษภาคม 2554 เวลา 23.40 น. ในสถานะ facebook ของดิฉันก็ขึ้นว่าฉันได้อยู่ที่แหลมพรมเทพ จ.ภูเก็ต ซึ่งจริงๆแล้วดิฉันอยุ่บ้านญาติที่จังหวัดอุดรธานี จึงทำให้ทราบว่าโทรศัพท์ที่ลืมไว้ ต้องเป็นคนในพื้นที่เก็บไว้อย่างแน่นอน จึงได้โทรสอบถามไปที่ตำรวจท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ตผู้ที่รับเรื่องคือ จ.ส.ต.พยงค์ ทิพย์สมบัติ ว่าในกรณีแบบนี้เราสามารถตามโทรศัพท์เราคืนได้รึป่าว เพราะเวลา 23.40 น. คงไม่มีนักท่องเที่ยวคนไหนไปที่แหลมพรมเทพอย่างแน่นอน และ จ.ส.ต.พยงค์ ได้ให้ดิฉันส่งหลักฐานต่างๆให้โดยการ FAX ดิฉันประทับใจมากเพราะ จ.ส.ต.พยงค์ ได้บอกกับดิฉันว่าให้ส่ง FAX ส่งถึงคุณพยงค์ เพราะหากคนอื่นรับเรื่องอาจจะไม่รู้เรื่อง ซึ่งดิฉันคิดว่า จ.ส.ต.พยงค์  อยากจะช่วยดิฉันจริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นคงบอกให้ส่งมาเฉยๆก็ได้ ก็แล้วแต่ใครจะรับเรื่อง อะไรประมาณนี้ เมื่อดิฉันส่งหลักฐานให้แล้ว จ.ส.ต.พยงค์จึงได้ประสานงานกับ พันตำรวจตรีสุธรรม รัตนสว่างวงศ์ ตำรวจ สภ.ฉลอง และพันตำรวจตรีสุธรรม ก็ได้ประสานงานกับทางหัวหน้าทหารเรือที่เป็นเจ้าหน้าที่ในแหลมพรมเทพ จนกระทั่งได้โทรศัพท์คืนมา
และพันตำรวจตรีสุธรรม  รัตนสว่างวงศ์ก็ได้ส่งโทรศัพท์มาให้ดิฉันที่บ้านจังหวัดขอนแก่นโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน 
 
ดิฉันต้องขอขอบพระคุณเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกท่านที่ช่วยให้ดิฉันได้ iphone 4 คืนค่ะ