มือปืนมรณะ

                                                                              เรียบเรียงโดย “อัยการอ๊อด”

                                                                                              ณัฐพงษ์  พุฒแก้ว  อัยการจังหวัด

                                                                                           คดีเยาวชนและครอบครัวจังหวัดภูเก็ต

               ช่วงนี้เราเห็นข่าวอาชญากรรมร้ายแรงเกิดขึ้นบ่อย ๆ ไม่ว่าที่จังหวัดภูเก็ต สมุทรสาคร หรือจังหวัดอื่น ๆ ซึ่งผู้ต้องหาหรือผู้ที่ถูกกล่าวหาหรือผู้ที่เป็นเหยื่อของกระสุนปืนนั้น  ก็ไม่ใช่บุคคลธรรมดาโนเนมแต่อย่างใด  กลับเป็นถึงสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือส.ส.  รองประธานหอการค้าจังหวัด นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือเป็นนายพันนายพลกันเลยทีเดียว  ทั้งมีตำแหน่ง มีธุรกิจหรือมีฐานะค่อนข้างดี  ไม่ทราบเหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้คนเราเวลาโกรธกัน  ทำไมต้องคิดถึงกับประหัตประหารกันให้ตายไปข้างหนึ่งด้วย   ดูอย่างเสธแดงที่ถูกสไนเปอร์ส่องนั่นก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่เห็นถึงความ***มโหดของจิตใจคนสมัยนี้ ไม่ได้คิดถึงลูกเมียญาติพี่น้องเขาบ้างที่ต้องกำพร้าสามี กำพร้าพ่อ  ลองถ้ากลับกันวันหนึ่งตัวเองเป็นเหยื่อบ้าง  ก็คงจะคิดอีกแบบหนึ่ง แต่ก็อย่างว่า  ขนาดวัยรุ่นที่สมัยก่อนเขม่นกันก็แค่ชกต่อยเตะตีกันหัวร้างข้างแตก  แต่เดี๋ยวนี้มองหน้ากันก็ชักปืนออกมายิงกันแล้ว  เบาะ ๆ ก็เอาสปาร์ต้าฟันซะเลือดอ่วม  ดูแล้วรู้สึกหดหู่ใจพิกล

               ในเรื่องทางคดีที่กำลังเป็นข่าว  ใครจะผิดจะถูกผู้เขียนคงไม่วิพากษ์วิจารณ์ถึงเพราะอยู่ระหว่างการดำเนินการตามขั้นตอนกระบวนการยุติธรรม  แต่จะชี้ให้เห็นถึงข้อกฎหมายในเรื่องนี้  ซึ่งความผิดฐานฆ่าผู้อื่นนั้น  ถ้าเป็นการฆ่าแบบธรรมดาก็มีโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิตหรือจำคุกตั้งแต่ ๑๕ – ๒๐ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ แต่ถ้าเป็นการฆ่าแบบพิเศษ เช่น เป็นการฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน หรือฆ่าเพื่อจะเอาหรือเอาไว้ซึ่งผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่ตนได้กระทำความผิดอื่น เพื่อปกปิดความผิดอื่นของตนหรือเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญาในความผิดอื่นที่ตนได้กระทำไว้ มีโทษประหารชีวิตสถานเดียว ตามป.อาญา มาตรา ๒๘๙(๔)(๗)

               การโกรธหรือโมโหใครแล้วชักปืนออกมายิงเขาเดี๋ยวนั้นเลย  อย่างนี้ถือเป็นการฆ่าแบบธรรมดา  แต่ถ้าโกรธแล้วกลับไปตั้งหลักที่บ้าน คิดวางแผนจะฆ่า  รุ่งขึ้นถึงไปยิงเขา  อย่างนี้ก็เป็นการฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน  ถ้าไปทำความผิดอะไรมาก่อนแล้วบังเอิญนายคนนี้ไปรู้เรื่องเข้า  ทำท่าจะมาแฉ  จึงไปฆ่าเขาปิดปาก  อย่างนี้เป็นการฆ่าเพื่อปกปิดความผิดอื่นของตน

                ถ้าไม่ได้ไปยิงเอง  แต่จ้างมือปืนหรือสไนเปอร์มายิงแทน อย่างนี้ก็เป็นความผิดฐานใช้จ้างวานให้ฆ่าผู้อื่น  มีโทษเท่าตัวการคนยิง ตามป.อาญา มาตรา ๘๔

                 ถ้าตำรวจยังจับตัวไม่ได้  ก็มีสิทธิจะตามจับไปเรื่อย ๆ เพราะคดีข้อหาฆ่าผู้อื่นนี้  มีอายุความถึง ๒๐ ปี ตามป.อาญา มาตรา ๙๕(๑)

                 แต่ตำรวจไทยนั้นเก่งนะครับ  ไม่ต้องรอถึง ๒๐ ปีหรอก แค่ ๒๐ ชั่วโมงหรือ ๒๐ วันก็จับได้แล้ว(ถ้าจะจับซะอย่าง) เพราะฉะนั้น  ถึงจะหนีไปอย่างไร  ก็หนีไม่พ้น เพราะต้องหนีไปถึง ๒๐ ปี แล้วยิ่งถ้าไม่ได้มีเครื่องบินส่วนตัว  ไม่ได้มีพาสปอร์ตวีซ่าหลายประเทศมีทุนเป็นหมื่นล้านแสนเหมือนผู้ต้องหาบางคน  การเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมเป็นแนวทางที่น่าจะถูกต้องที่สุด  แม้โทษจะหนักถึงขั้นประหารชีวิตแต่ศาลก็มักจะไม่ค่อยลงโทษใครถึงประหารชีวิตสักเท่าไหร่  เพราะมักจะมีเหตุลดหย่อนผ่อนโทษอยู่บ้างกรณีรับสารภาพหรือให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี หรือมีคุณความดีอย่างอื่นมาก่อน  ดูขนาดหมอเสริมหรือผู้พันตึ๋งที่ว่าศาลตัดสินให้ประหารชีวิตสิ  ตอนนี้ก็ออกมาเดินเล่นในห้างแล้วนะครับ