นี้คือส่วนหนึ่งที่ดิฉันได้ส่งอีเมลล์ถึงท่าน นายก อบจ.ภูเก็ต

เรียน ท่าน นายก อบจ. ไพบูลย์ อปัตศฤงค์
ดิฉันได้มาเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านภูเก็ตวิลล่าสอง โครงการของ นายก อบจ. ไพบูลย์ และทางร้านค้าขายของชำ ซอย 5 ได้เปิดทำการและปิดร้านดึกเสมอและมีคนมานั่งดื่มเหล้าดูทีวีที่ร้านขายของชำทุกวันและมาปัสวะ ตรงหลังบ้านของเราซึ่งติดประตูห้องครัวบ้านของเรา แต่เรื่องดื่มเหล้าเลิกดึกเราคงห้ามไม่ได้ แต่ทำไมต้องมาปัสวะหลังบ้านเรา  เราเคยแจ้งทางเจ้าของบ้านเช่า และทางเจ้าของบ้านเช่าซึ่งเจ้าของบ้านเช่าเขาเป็นเพื่อนกับทางร้านขายของชำ ซึ่งทางเจ้าของบ้านก็ไม่อยากมีปัญหากับทางร้านขายของชำและได้อนุญาติให้ดิฉันดำเนินการร้องเรียนทางโครงการวิลล่า ได้ ซึ่งดิฉันก็เข้าใจเจ้าของบ้านเช่า เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2552 ดิฉันและสามีได้เข้าไปแจ้งเรื่องกับทาง ออฟฟิตที่หมู่บ้านแคริฟอร์เนีย ซึ่งกับนายเสนาะ ลิ้นจี่ (ผู้จัดการฝ่ายบุคคล) แต่นายเสนาะ มิได้รับเรื่องด้วยตนเอง แต่ได้มีการโทรกลับมาคุยด้วยและยินดีจะประสานงานให้ แต่ดิฉันก็ยังคงเห็นว่า บุคคลที่มานั่งดิ่มเหล้า ก็ยังคงมาฉี่ที่หลังบ้านแทบทุกครั้งที่เขามานั่งดื่มเหล้า และเราก็ได้เข้าไปขอร้อง ว่า อย่ามาปัสวะตรงนี้ได้หรือเปล่า เพราะว่ามันเหม็นมาก แต่แทนที่ทางเราจะได้รับความร่วมมือ กลับกลายเป็นว่า เราโดนละราญ โดยการมาเคาะกระจกข้างบ้าน และมาส่งเสียงดังบริเวณประตูหน้าบ้านเพื่อให้เราออกไปคุยด้วย ซึ่งเวลานั้นบุคคลเหล่านนั้นอยู่ในขณะเมามาก ไม่มีสติแล้ว ซึ่งเราก็ไม่ออกไปเสี่ยงกับความปลอดภัยของเรา และครั้งล่าสุดคือเมื่อคืนวันที่ 26 กรกฎาคม 2552 เวลาประมาณ 24.00 น. ก็มาปัสวะอีกหลังจากเราปิดประตูหลังบ้าน ทางสามีดิฉัน(เขาเป็นฝรั่ง)ก็ออกไปขอร้องว่า อย่ามาฉี่ตรงนี้ได้หรือเปล่า ผลคือ ทุกคนหัวเราะเยาะพวกเราว่าเราเป็นคนบ้าและเรื่องมาก สามีดิฉันเลยถามเขาว่าถ้าเกิดเขาไปปัสวะที่บ้านคุณหรือที่รถคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไรและ แกล้งเดินไปทำท่าจะปัสวะ แต่ไม่ได้ปัสวะ ผลคือ เขาเข้ามาชกสามีดิฉัน ดิฉันเลยโทรแจ้งตำรวจ แต่ไม่ได้ไปลงบันทึกที่สถานีตำรวจ เพราะสามีดิฉันให้เหตุผลว่าไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนบ้าน เพราะเขาก็เป็นคนต่างชาติ อย่างไรเสีย ตำรวจและคนไทยที่นี้ก็คงไม่ช่วยเหลืออะไรเขา หลังจากนั้นวันรุ่งเช้าดิฉันก็โทรหาเจ้าของบ้านเช่าเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟังอีกครั้ง เพื่อปรึกษาดิฉันจะแก้ไขปัญหาอะไรได้ เขาก็บอกว่าอนุญาติให้สร้างกำแพงกันตรงที่เขามาฉี่จะได้ไม่มีปัญหาอะไรอีก ซึ่ง ความจริงมันก็ผิดที่เราจะสร้างกำแพงบนทางเท้า แต่ดิฉันเห็นว่าตอนนี้ทุกบ้านที่บ้านติดถนนของหมู่บ้านต่อเติมใช้พื้นที่ทางเท้า เป็นส่วนตัวกันทุกบ้าน จึงไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไร เราจึงดำเนินการก่อสร้างกำแพงแต่ไม่ได้สูงอะไรมากประมาณ 4 ก้อนอิฐบล๊อคเพื่อจะได้จบปัญหาเรื่องคนมาปัสวะ  แต่ปรากฎว่า มีคนโทรแจ้งเทศกิจ ให้มาระงับการก่อสร้าง เราก็เชื่อฟังและทางเทศกิจก็เข้าใจเหตุผลของเราว่าทำไมเราจึงสร้างอิฐบล๊อกกันเช่นนี้และอนุญาติให้ ทำเหมือนกระถางต้นไม้ได้ เราจึงดำเนินการทำ เราคิดว่าจะจบปัญหา แต่ว่าก็ยังไม่จบ ทางร้านขายของชำและทางนาย อำนวย ประธานหมู่บ้านได้โทรแจ้งตำรวจอีกให้เข้ามารื้อถอนสิ่งที่เราทำไป "พวกเราไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนสามารถทำได้แต่เราทำเพื่อแค่ป้องกันจากคนเมามาปัสวะ ตรงหลังบ้านของพวกเราทำไมทุกคนจึง ได้กลั่นแกล้งเรา ทำตัวเป็นมาเฟียหมู่บ้าน เป็นเพราะพวกเราเป็นคนไม่มีพวกพร้องหรือเปล่า ทำไมถึงเลือกปฏิบัติ จริงๆแล้วครอบครัวของเราต้องการอยู่อย่างสงบ แต่ทำไมต้องให้เรายอมรับในสิ่งที่น่ารังเกลียดเช่นนี้ คนบริเวณนี้ทำตัวเป็นมาเฟีย เราเสียเงินทองเพื่อสร้างในสิ่งที่ป้องกันสิ่งที่รำคาญใจ แต่กลับต้องมาทุบทิ้ง โดยที่ทุกบ้านสามารถทำได้เช่นนั้นหรือ ท่านเคยทราบเรื่องแบบนี้บ้างหรือเปล่า เกี่ยวกับหมู่บ้านที่ท่านสร้างชื่อเสียงมากับมือของท่าน และเราคิดว่าพรุ่งนี้คุณเสนาะซึ่งเป็นพวกเดียวกับเขา ก็คงมาสั่งให้เรารือถืออีก พวกเราเหนื่อยเหลือเกินที่จะต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษย์ของเรา พวกเราหวังว่าคงได้รับความเป็นธรรมจากท่านบ้างในฐานะท่านเป็นเจ้าของหมู่บ้าน ว่าทำไมต้องเลือกปฏิบัติ เป็นเพราะเราไม่มีอำนาจอยู่ในมือใช่หรือเปล่า พวกเราหวังว่าท่านคงไม่โกรธเราที่เราเขียนถึงท่านแบบนี้ แต่เราไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร เราเป็นคนมาจากจังหวัดอื่นไม่ได้มีญาติพี่น้องที่จะมาปกป้องเรา แต่ในฐานะท่านเป็นเจ้าของหมู่บ้าน ท่านก็เปรียบเสมือน ญาติผู้ใหญ่ของเรา และสามารถเป็นที่ถึงของเราได้ และหวังว่าจะได้รับการติดต่อจากท่านและช่วยเราด้วย