สัมโพชฌงค์ (อ่านว่า สำ – โพด – ชง) แปลว่า องค์แห่งการตรัสรู้พร้อม หมายถึง ธรรมที่สนับสนุนให้ถึงการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า หรือพระองหันต์ ดังนั้น ผู้ใดสามารถทำให้โพชฌงค์ 7 เกิดพร้อมขึ้นในตนก็ย่อมตรัสรู้ตามพระอริยเจ้าทั้งหลายได้

1. สติสัมโพชฌงค์                               กำหนดรู้เท่าทัน

2. ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์                    คัดสรรเลือกเฟ้นด้วยปัญญา

3. วิริยสัมโพชฌงค์                             เพียรพิจารณาให้ยิ่งขึ้นไป

4. ปิติสัมโพชฌงค์                               ความเอิบอิ่มใจไร้อามิส

5. ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์                      กาย จิต สงบไม่หวั่นไหว

6. สมาธิสัมโพชฌงค์                          ใจตั้งมั่น อารมณ์นิ่ง

7. อุเบกขาสัมโพชฌงค์                      ดิ่งสู่ความวางเฉย

โพชฌังคปริตร เป็นบทสวดประเภท สัจกิริยา แปลว่า การตั้งความสัตย์ หรือสัจจาธิษฐาน แปลว่า การอธิษฐานในใจโดยอ้างสัจจะ

ดังนั้น การสวดจะมีผลต่อการรักษาโรค หัวใจสำคัญอยู่ที่การตั้งสัจจะ ระลึกถึงความจริงของบทสวด คือมีศรัทธาเชื่อมั่นว่า พระพุทธเจ้าทรงใช้โพชฌังคปริตรรักษาพระมหาโมคคัลลานะ พระมหากัสสปะให้หายจากอาพาธ และทรงให้พระจุนทะสวดถวายรักษาอาการประชวรของพระองค์หายได้จริง เมื่อเชื่อมั่นอย่างนี้ ขณะกล่าวคำสวด และใจของผู้สวดตรงกันเป็นความจริงแล้ว จึงเกิดปีติความอิ่มเอมใจ เมื่อมารวมกับอานุภาพของพระรัตนตรัยย่อมเกิดเป็นพลังพุทธมนต์อันยิ่งใหญ่รักษาโรคให้หายได้